Annemarie Postma belandde op haar dertiende in een rolstoel. Het beeldschone en succesvolle meisje was opeens een zielig kind geworden, waarover men meewarig sprak. Maar Annemarie Postma vocht terug. Ze wilde fotomodel worden en werd het ook. Toonaangevende tijdschriften plaatsten fotorapportages van haar, waarmee ze internationale roem oogstte. Annemarie liet zien dat eigenwaarde te ontwikkelen is, ook tegen de verdrukking in. Ze bestudeerde het mechanisme van eigenwaarde en zelfrespect, volgde workshops en seminars op het gebied van toegepaste psychologie en de ontwikkeling van de hersens. Nu kan ze volmondig zeggen: "Ik hou van mij". Met talloze voorbeelden lardeert ze haar, met grote integriteit en oprechtheid geschreven boek dat als een leidraad voor velen kan dienen.